Bricollare

Gezegend met een echtgenoot die nauwlettend alle aanbiedingen van winkelketens in het oog houdt, ging het verleden week richting ALDI voor twee netten van 5x4m.

De bessen worden nu al - groen - door de vogels gegeten en de erwten vallen binnenkort zeker ook in de smaak.  Aan de slag dus!

 

Alles nagemeten, palen in de grond zodat het net niet op de struiken moet liggen, net uit de verpakking! 

Oei, er zitten twee netten in het pak: waar voor je geld bij ALDI! 

En nog een verrassing: de netten zijn 5 meter lang maar slechts 2m breed? 

Nu kan 5x2 + 5x2 wiskundig wel gelijk zijn aan 5x4, maar als je een net van 5x4m koopt ...

Er kwam heel wat gebricolleer (rietstokken, touwtjes en wasknijpers) aan te pas om een rijtje bessenstruiken onder het 5x2m + 5x2m net te krijgen. De erwten zullen nog even moeten wachten.

Op de verpakking lees ik nog: ook verkrijgbaar in 10x2m. 

Zouden dat twee netten van 10x1m of twee van 5x2m zijn?

Erg bruikbaar zijn zo'n smalle versies in elk geval niet.

Tegen slakken kunnen ze ook al niet ingezet worden!  Na de regen van vorige dagen zijn mijn pompoen- en courgetteplantjes op één na vakkundig opgegeten! 

Mijn tuinkabouter

Mijn tuinkabouter is weer eens op bezoek geweest! Zijn kamion is wel aan vervanging toe!

En deze keer waren ze met zijn tweeën.

 Alhoewel die tweede soms erg op een monster leek...

We hebben hard gewerkt om het stuk moestuin waar de bonen zullen komen onkruid- en wortelvrij te maken!

Het beste wat er kon gebeuren op deze verkiezingsdag!

Sightseeing . . .

Telkens als er buitenlandse onderzoekers-bezoekers langskomen, gaan wij de toerist uithangen.

Deze keer ging het naar Antwerpen, Broechem en Lier met een Duitse en en Japanse collega van Snor.

We hadden welgeteld 2 uur voor een wandeling door Antwerpen. Het werd een eerder atypische stadswandeling, die toch langs een aantal toppers ging, zoals het Rubenshuis, de Bourla, den Botaniek, AMUZ, de kathedraal, de grote markt, het vleeshuis, het Steen, t Scheld. Voor het Mas en Plantijn was er geen tijd meer over.

.

Na een aspergemenu in een bistro die ik niemand aanbeveel (de aspergesoep was gepimpt met zalm, waardoor het geheel eerder naar rook proefde dan naar asperges en uit de asperges van het hoofdgerecht was alle smaak verdwenen) ging het naar de Sint-Michielskerk op de Frankrijklei voor een orgelconcert. De Duitse bezoeker is een amateurspeler, tevens geïnteresseerd in materialen waaruit orgelpijpen zijn opgebouwd, vandaar dus ...

Een boeiend programma staat duidelijk niet garant voor een volle kerk: tien man en een paardenkop, en wij vier!

Op dag 2 zijn we het Forceville-orgel van de Broechemse kerk gaan proberen, met het oog op een concert in september. 

En terwijl de orgelman repeteerde, gingen we met de andere bezoeker even op en af naar Lier.

Mooi begijnhof hebben ze daar! Toch vreemd dat je dergelijke vlak-bij-huis dingen maar ontdekt als je andere mensen moet entertainen.

                       

Dat zal in begijnentijd allicht niet de meest gegeerde straat geweest zijn?

De Sint Gummaruskerk is mooi opgekuist en ook binnenin behoorlijk indrukwekkend.

De afsluiter van de wandeling mocht er weer zijn .... Iets minder was de parkeerboete die onder de ruitenwisser stak: 1 minuut te laat!  Hadden we drie rijen verder gestaan, dan waren we op tijd geweest

Stempelkruid, kruipertjes en lawaaideksels

Stempelkruid of Stinkende Gouwe kennen Viktor en Emiel al even. Een 'stempel' op hand of teen met een beetje sap dat uit een afgebroken takje komt is een must geworden. Emiel kent ondertussen ook alle vindplaatsen op weg naar school, ook de plekken waar het stempelkruid 'vies' is doordat er op gesproeid is.

Kruipertjes zijn 'nieuw' en vallen heel erg in de smaak bij één van zijn dino's! Die heeft er gisteren heel toevallig eentje helemaal opgesmikkeld. Kek moet er ook altijd eentje in haar haar, Miel niet 'want dat kriebelt' ...

Lawaaideksels zijn deze ochtend op weg naar de creche ontdekt... Ze liggen bij voordeuren van huizen, of over keldergaten. Sommige maken lawaai als je er op stampt, en dat zijn dan lawaaideksels ...

Rabarber(taart)!

Tegen beter weten in - vroegere pogingen leverden maar heel weinig op, door slechte grond en misschien ook wel een heel klein beetje door te weinig regelmaat in het moestuinieren- ben ik terug met een moestuin(tje) begonnen.

Ik vrees dat er in geen van de twee randvoorwaarden verandering gekomen is, alhoewel een en ander toch begint te groeien.  

Rabarber doet het super goed! Met veel houtige grondbedekking, en niet meer oogsten na juni zijn het krachtige planten geworden.

De erwten doen hun best, de doppers iets meer dan de sluimers.

.

De patatten (bio van aveve) staan er goed bij, vooral de variëteit Eden.  Wat er onder de grond gebeurt, is nog een vraagteken.

De eerste asperge steekt eindelijk zijn kopke boven, en de besjes zijn in wording...

De plek voor de courgettes en pompoenen ligt klaar. Het bonenstuk is in wording.

Terug naar de rabarber! Na de oogst deze morgen rabarbertaart gemaakt en omdat ik niet goed meer wist hoe ik het vroeger deed, zijn het er ineens 2 geworden.

Zoek de verschillen...

Wie dezer dagen in de speelhofdreef passeert, is bij deze gewaarschuwd: rabarbertaart!

Terug bij!

Na drie weken afwezigheid, ben ik na een nachtje logeren in Hoboken terug 'bij' wat betreft Viktor zijn spitsvondigheden, Emiel zijn taal- en andere evoluties en Lotte haar vorderingen!

De van de Azoren meegenomen lavastenen hadden, dacht ik, wat toelichting nodig... 'dat is lava die uit een vuurspuwende b...' 

Viktor onderbreekt: 'dat weet ik wel,  Kek, das een vulkaan'

Mijn 'staat daar een draak op jouw t-shirt?'  kreeg gevat antwoord: 'dat weet je toch, Kek, je hebt die voor mij gekocht'

Miel nam de draad van weken geleden terug op, en wilde op mijn 'kleine computer' naar de varaan kijken, daarna naar de ezels...

Puzzelen kan Miel ondertussen als de beste! In een wip was deze puzzel klaar!

Poseren voor de foto kan hij al langer...

Lotte lacht ! En ze duwt zich stevig recht op haar beentjes, als je ze onder haar armpjes vasthoudt.

En kijk eens welke mooie tentoonstelling de jongens voor mij gemaakt hadden...

Over Portugezen, boeren, religie

Vrouwen en hun haartooi!

Jonge meisjes, tieners en twintigers, hebben bijna altijd lang recht en donker haar, dat in 3/4 van de gevallen in een paardenstaart gebonden is. Oudere vrouwen, zeker met kinderen hebben halflang en lichtjes gekruld haar. Hoe ouder ze worden hoe korter en hoe heviger gekruld. Hoe ouder, hoe zwarter ook de kleren. Dorpse vrouwen zijn vaak onverzorgd. En dorpse mannen ... die hangen rond op pleintjes onder geknotte platanen, op bankjes of muurtjes.  

Portugezen... Ze zijn niet altijd even efficiënt.

We waren een museum tegengekomen met een affiche die nogal aansprak, dus wij daarheen!

Dat was wel de vreemdste museumervaring ooit... We bezochten een kelder met beelden en een kapel met religieuze kunst onder toezicht van een van de vele werknemers, die deuren voor ons opende en ze na onze doortocht terug op slot deed. De tentoonstelling die we wilden zien, arte portuguesa, bleek al voorbij te zijn...

Met zes staan kijken hoe één aan het werken is ... We hebben het vaak gezien.

Ponta Delgada is eigenlijk arm, met veel vervallen en kleine huizen, en smalle straatjes geplaveid met lavastenen. Van de stoepen, die soms wel erg smal zijn, maken ze altijd iets moois.

Ook mooie villa's staan te verkommeren.

Veel huizen hebben een religieus geïnspireerde tegel boven hun deur. En soms zelf meerdere!

De Sagrada familia aan het werk is wel een leuke, en de koeien zijn duidelijk het nieuwe geloof.

Heel het eiland is één kalverenkwekerij!

Overal zie je kalfjes, op hele kleine lapjes grond maar eentje, anders meer. Kalfjes zonder mama. En ze zitten elk apart aan een keten en kunnen dus zelfs niet bijeen gaan liggen. 

Ze zijn hier over het algemeen redelijk brutaal met hun dieren: we zagen in Joao Bom een boer met paard en kar, en t arme paard liep gewoon en kreeg zweepslagen... 

Honden hebben ze overal, blaffende zelfs, die heel primitief gehuisvest zijn, vast aan koord of ketting en dikwijls op ondergekakte stukken grond of beton zitten. Gaia en Groen! zouden hier weten wat doen...

Kerkhoven zijn, net als de kerkjes, zeer verzorgd, met typische constructies op de graven.

Azoren

Naar de Azoren had ik heel erg uitgekeken, stond al lang op mijn verlanglijstje, maar het eerste contact was eerder teleurstellend. Misschien kwam het door het contrast met Point Reyes waar we vandaan kwamen, ik weet het niet. Als Point Reyes een 10 krijgt, dan krijgt San Miguel een vijf.

Na een dag of vier begon het daar evenwel te wennen, en begon ik het zowaar te appreciëren: het vulkanisch landschap, de geïsoleerde strandjes, de traagheid van alles, de oorverdovende rust in de dorpjes, en zelfs in de hoofdstad Ponta Delgada, waar echt niet veel te beleven valt. 

Een echte topper, niet te missen voor wie ooit San Miguel aandoet, is het warme zwavelbad in de garden van Terra Nostra, in Furnas

Ook het vegetarisch restaurant  Rotas da Ilha Verde is meer dan de moeite: vers, lekker en niet duur, aangenaam contact en verzorgde bediening! Lekkere desserten ook... Wij waren er vier keer, drie keer s avonds, een keer s middags met de lunchspecial.

Van linksboven in wijzerzin: warme sla met asperges en noten (dat ei krijg je bij veel gerechten, zelfs op een champignonbruscetta willen ze nog een ei leggen), linguine met thijm, champignons, peultjes en spinazie, parmesaan, desserten waren cheesecake en tiramisu met bolo levedo een soort Portugese muffins, en snor zijn seitansteak.