We sloten deze reis af met twee dagen Cancun voor een bezoek aan het Maya Museum in de zona hotelera
Met bus R1 voor 9,5 pesos erheen, opeengepakt tussen maya's en mestiezen, die voor een hongerloon hun jobke gaan doen in één van de vele hotels.
Eindelijk dus een aantal echte Maya voorwerpen gezien.
De inplanting van het museum is niet te snappen: midden bratserig toeristenlogies.
Ook een bezoek aan Isla Mujeres moest nog.
Met een minivan naar Puerto Juarez voor de ferry.
Opeengepakt (12 zitters en in 't midden nog een vijftal staanders) in het wrakkig voertuig, alweer tussen enkel plaatselijke bevolking, voor 7 peso's de man.
De chaos van het openbaar vervoer is hier onbeschrijfelijk: tientallen bussen, vans, taxi's, en wat nog allemaal rijden in dubbele rijen op en af.
Een hele opgave om daartussen jouw bestemming te detecteren.
Daartussen nog de tourventers: snorkelen, duiken, pretpark, ruïnes, ...
Isla Mujeres is ongeveer 7km lang en op zijn maximum ongeveer 600m breed.
Oorspronkelijk was het een heiligdom voor de godin Ixchel en dus vonden de Spanjaarden hier een massa vrouwenbeelden!
We zwommen er aan het uiterste noordpunt, waar de golfslag van de Caraibische zee voor zoveel stroming zorgde dat je met heel veel moeite ter plekke bleef zwemmen.
In de andere richting ging het goed vooruit!
Tientallen needle nose fishes zwommen met ons mee.
We aten er samen met vier super vettige Amerikanen in een plaatselijk restaurantje met goede pers in de Lonely Planet, La Lomita.
En toen hadden we er geen zin meer in en keerden we terug naar Cancun
Op Market 28 heb ik dan leren onderhandelen met de verkopers van artisania. De prijs van een deken was 600 peso's. De man begint onmiddellijk met '10% off, it's low season, madam' waarop ik repliceer 'it is very low season, sir' Ok, min 20% dan maar: 480 peso's.
Vermits ik nog aarzel, begint hij nog af te prijzen en uiteindelijk ga ik met het deken buiten voor 250 peso's (last price).
Buurtkraamhouders, die zagen dat ik iets kocht, stonden al direct klaar om hun waren aan te prijzen.
De echte afsluiter is er ook eentje om niet snel te vergeten...
Het vliegtuig was op het moment dat de check-in normaal open ging nog niet eens vertrokken uit Brussel.
Ze waren toen nog een vervangend toestel aan het zoeken en dat bleek niet eenvoudig.
Het nieuwe toestel is blijkbaar een afdankertje van Alitalia...
Bovendien vliegen we nu via Varadero -wat Cubanen opladen- wat nog minstens twee uur vertraging geeft.
We kregen elk twee vouchers van 25 dollar om te eten en die zijn snel op hier in de luchthaven!
Als de vlucht om 6u plaatselijke tijd vertrekt, dan hebben we 17 uur op de luchthaven van Cancun doorgebracht, en krijgen we een vluchtje van 13 u te overleven: een waardig einde!
