Decadent logeren

Bij het binnenrijden van Spa staat dit beeld op een rotonde.
 Sparsa Fontana ofte stromende fontein zou de originele naam van Spa kunnen geweest zijn.

 

Het Radisson Blu Balmoral in Spa is voor vier dagen onze stek!

Dit mooie blauwige korstmos groeit hier zomaar in het gras!

Vroeger hebben wij er nooit aan gedacht om bij een conferentie in het conferentiehotel te logeren. We zochten wel goedkoop en anoniem logies. Door Snor zijn situatie logeren we nu in luxe. 

Zo zie je maar weer dat alles zijn voordelen heeft...

De vraag stellen is ze natuurlijk ook beantwoorden, maar toch vraagt Kek zich telkens weer af waarom conferenties altijd in dergelijke luxueuse hotels georganiseerd worden! 

Maar goed, we zullen er hier maar eens goed van profiteren zeker?

De regendouche is zalig, het zwembad klein en er is een sauna en een hammam.

Ook buiten staat de regendouche af en toe aan...

In het hotel is géén wandelkaart te vinden, enkel een onduidelijke kopie van een wandeling: tot Spa en terug in 40min.

Overal overheerst de geur van dood hout.

Als Kek na meer dan een uur Spa nog steeds niet heeft bereikt, en ze bovendien op een groep grauwe mannen stuit die midden in het bos een vuur brandend houden en aan een hut timmeren, keert ze op haar stappen terug.

Van bewegwijzering hebben ze hier nog niet veel gehoord: af en toe wel een pijl of een aanduiding maar dan vele kilometers en kruispunten verder niets meer.

Na drie kwartier terugstappen, ziet Kek waar ze de afslag had moeten pakken.

Om het laatste half uur voor de middagpauze te vullen, gaat het nog even langs het meer. En wat blijkt: de GR passeert hier ook!

Het is rustig bij het Lac de Warfaaz.

Aan de infrastructuur aan de overkant te zien, zal het soms ook wel druk zijn.

Vanuit het Radisson Blu Balmoral is het ongeveer een kwartier stappen tot aan de funiculaire.

En eens die 'gevonden' is, ben je snel in Spa centrum, tenminste als je de beknopte handleiding snapt...

Spa is niet onaangenaam. 

Veel vergane glorie, veel armoede, stil en uitgestorven op een doordeweekse regenachtige namiddag...

Mooie statige huizen in natuursteen, vaak een beetje vervallen

Kek waant zich even elders als ze de kerk Sint Remaclius ziet!

En inderdaad, het is een Doornikse architect die er de hand in had.

Binnen is er een orgelles bezig: weer een toeval. 

Het blijkt bovendien een bijzonder orgel, gebouwd in 1992 door André Thomas en geïnspireerd op orgels van Gottfried Silbermann.

Bij M. Le Doven was het allicht goed biechten...

Van de originele 'Bains' is de schouw een beetje aan het verzakken...

Voor de conference diner is er een bijzonder optreden in het hotel:

muziek op stenen.

Een zevenkoppig gezelschap produceert zen-achtige klanken op een batterij steeninstrumenten.

Voor wie een geluidsfragment wil horen: http://lithos-music.be

Aan tafel horen wij dat er in Spa eerstdaags 400 vluchtelingen aankomen.

Een vreemde wereld voorwaar: buffetten met fysici aan tafel en met veel te veel overschotten,  gesprekken over silicium en germanium, ondertussen klopjachten in Molenbeek en Parijs, kranten en tijdschriften vol meningen en interpretaties over IS en terrorisme, en in Spa wordt alles in gereedheid gebracht om vluchtelingen te ontvangen!

En, wisten jullie dat lichtschakelaars in hotelkamers met om 't even welk kaartje te bedienen zijn? Kek leerde dat in Oostende en het blijkt ook in Spa te lukken!

Toeval bestaat (niet)

Hoe onmogelijk kunnen toevalligheden zijn?

Kek wandelt nietsvermoedend door de Papegaaistraat in Gent, en ziet ineens, uit haar ooghoek iets achter een raam zitten.

Na een passage in Stockholm en Schilde heeft deze kat nu een thuis gevonden in de buurt van de 'Erletkerel'.

Hoe groot is de kans om Lutgard uit Schilde, in Gent aan de Coupure te treffen? 

In een broodjeszaak waar we nota bene beiden voor het eerst en per uitzondering komen.

Kek was van plan om Lokaal, een theehuis met een visie, aan de Brabantdam eindelijk eens te proberen, maar koos last minute voor pompoensoep op kot.

En dus moest er brood gehaald...

Een paar minuten later volgt op straat een ontmoeting met een ex-Pitzemburger. 

'Mevrouw, wat doet u hier in Gent?'

Tja...

Het doet altijd deugd om oudleerlingen terug te zien en al zeker als die goed hun weg gevonden hebben!

Diezelfde avond op een benefietconcert in de Sint-Pieterskerk ziet Kek Marjolein terug, een Brugse vriendin van Zoé. 

We maakten pas deze zomer kennis, maar we kennen elkaar precies al lang.

Freue Dich! heet het concert waar Marjolein fagot speelt.

En tegelijkertijd begint de waanzin in Parijs...

Sommige toevalligheden noemen we hier in huis 'een teken van God'.

Maar toevallig of niet op een terrasje zitten en neergeschoten worden, daar kan toch niet veel God mee gemoeid zijn?

Als Lyme, dan geen ALS?

Twee dagen, of liever een dag en een nacht én een dag op kamer 1012.

Heel wat onderzoeken die een nieuw? beter? licht moeten laten schijnen op Snor zijn toestand.

De opname verloopt vlot. We krijgen veel papier, ondermeer het weekmenu en de wificode.

Kek is blij dat zij hier niet moet eten...

Ze beginnen met een longfunctietest. 

Twee jaar geleden was er daarbij geen vuiltje aan de lucht. Nu blijkt het al bij al ook nog mee te vallen. Longcapaciteit van 76% is niet perfect, maar als 80% nog normaal beschouwd wordt, moet er mee te leven zijn. 

Kek vraag aan de arts_in_opleiding wat dat betekent. 

'De prof laat dat onderzoek doen om bij het opstarten van Rilutek (in geval van diagnose ALS) terugbetaling te krijgen. Bij minder dan 50% longfunctie wordt Rilutek niet meer terugbetaald' klinkt het.

We leren bij!

De ruggenmergpunctie is op voorhand beangstigend, maar verloopt goed. 

Kek vindt het toch wel bangelijk dat zoiets gewoon op de kamer gebeurt. 

Het zal even duren voor de resultaten van het onderzoek van vier tubes hersenvocht binnen zijn. We zijn zeer benieuwd naar de resultaten, ondermeer of voornamelijk om te zien of er spirocheten te vinden zijn! 

Na het patiëntenverhaal van de vervangende huisarts uit Schilde, is het iets dat je

bijna zou wensen. 

En als ze inderdaad spirocheten vinden, is het lastig dat dát onderzoek twee jaar terug niet uitgevoerd is in Leuven.

De behandelende arts_in_opleiding komt ons op dag 2 de eerste resultaten van de punctie meedelen! 

Geen witte bloedcellen, dus geen ontsteking. Een licht verhoogd eiwitgehalte, maar niet alarmerend volgens de prof.

Kek herinnert haar er nog eens aan, dat er ook naar spirocheten gekeken moet worden.

Ah, dat zijn ze blijkbaar even vergeten... 

Na een telefoontje komt ze terug met een papier en uitleg! 

En dat het goed is dat wij haar er nog eens aan herinnerd hebben...

Kek moet een speciaal papier ondertekenen voor het onderzoek naar Borellia in het lumbaalvocht. Het buisje wordt opgestuurd naar Brussel, alwaar ze een PCR zullen uitvoeren. Dat kost 29,50€! Het wordt niet terugbetaald.

Hoe bizar is dat nu weer? Alle dure onderzoeken, of ze nu zinvol zijn of niet, of de uitslag bijna voorspelbaar is of niet, worden wel terugbetaald! 

Naar Borellia zoeken niet?

Op dag 2 volgt een bloedafname, altijd goed om de bloeddruk naar omlaag te krijgen. Maar natuurlijk bedoeld om een resem testen op uit te voeren.

Ook een bedgebonden EMG wordt nog uitgevoerd. Dat is een onderzoek van de zenuwgeleiding enerzijds en de elektrische activiteit in de spieren anderzijds.

Zoiets is ooit al gebeurd in Sint-Vincentius Antwerpen én in Gasthuisberg Leuven.

Dus dat kennen we al...

Hier gaat het vooral over de spieren en zenuwen in het hoofd. 

En wat blijkt?

Het is daar allemaal volledig normaal, en dat is volgens Kek toch raar bij een ALS-diagnose.

Misschien het hoofd op een nieuw lijf overplanten?

Met een beetje geluk krijgen we volgende week ook een neksteun mee naar huis. 

Om dat zware, goede hoofd recht te houden.

Ze zijn de maat al komen nemen.

Ondanks alle spanning en mizerie was het ook nog leuk in Gent!

Kek werd van spijs en drank voorzien bij Margot en bij Qui en Lien.

En van een ochtendlijke maan, met vliegtuigstrepen...