Met de eindigheid van dingen wordt Kek bij het lezen van een krant van 16 januari, twee keer geconfronteerd.
Sinds we zelf geen krantenabonnement meer hebben, wordt de zeldzame recente krant die hier aanspoelt grondig gelezen.
De schelpenetalage op de Groentemarkt in Oostende is niet meer!
Winkel was het al lang niet meer, maar de bizarre verzameling, tenminste een deel ervan lag nog uitgestald.
Dat doet pijn...
We stonden er ons begin december nog aan te vergapen, aan die vreemde collectie.
Kek heeft toen, spijtig genoeg geen foto's gemaakt.
En David Bowie zijn song, of tenminste het opiniestuk van Ivo van Hove over de song en de achtergrond, in diezelfde krant, is meer dan een mooi eerbetoon: het laat vergankelijkheid zien.
Just like that bluebird!
I've got scars that can't be seen,
I've got drama,
Can't be stolen
...
I'll be free,
Just like that bluebird!
Met Snor gaat het verder en verder achteruit, langzaam en ook zeker.
Misschien daardoor dat Kek een beetje meer gefocusseerd is op vergankelijkheid...
Hij heeft nagenoeg overal hulp bij nodig, en dat is behoorlijk frustrerend.
Het stappen gaat bijna niet meer. Alle kracht is uit voeten en benen verdwenen.
Typen aan de computer gaat maar kort. Soms moet Kek even een knopje ingeduwd houden, of iets selecteren, ... Behoorlijk stresserend!
En alles gaat traag. Mijn spreekwoordelijk geduld wordt zwaar op de proef gesteld!
Eten gaat voorlopig nog, maar het eten smaakt niet meer en het is een beetje 'eten als een vogeltje'.
Door alle restjes is Kek ondertussen specialist in het kettingkoken!
Zo maakt ze vandaag wat currysaus om de rest van de gebakken tofu in te verpakken, een rest gierst wordt gemengd met een rest champignonnenbereiding, samen met wat verse kruiden, wat geraspte wortel en we zijn weeral klaar voor het middagmaal!
Soep eten we sowieso 's avonds, want na soep heeft Snor al genoeg.
Zoals Dorien Knockaert het begrip omschrijft, kan Kek niet beter:
Kettingkoken is het smakelijkste, makkelijkste en besparendste wat er is: je neemt elke dag de restjes van gisteren mee in een nieuw gerecht!
Voor morgen is er alvast nog een rest currysaus...
Op 15 februari gaat het eindelijk nog eens richting Gent, waar we in het NMRC de langverwachte bespreking van de testen van begin november zullen krijgen.
En hopelijk ook een evaluatie van de huidige situatie.
We hebben zelf (ZELF) een raadpleging bij de pneumoloog aangevraagd, omdat het ademen ook moeilijk begint te gaan.
We zien er toch wel naar uit.
Maar, maar, maar: er is ook positief nieuws!
Het is januari en dan worden Emiel en Lotte gevierd!
Zie hem genieten van het zingen, de kaarsjes, de taart, ...
Niemand kan zo grondig genieten als Miel.
Veel monteerplezier alweer met een heuse racebaan, en toen moesten de grote jongens wachten tot de kleine jongens klaar waren om ook eens te racen!
Lotte heeft het naar haar zin en ze zit vastgekit aan Margot voor de gelegenheid.
Wat een persoonlijkheid is dat kind al op 2 jaar!
En ze racet met haar nieuw buggytje wild door het huis.
Een dag later wordt Bomma blij van een bezoek van Quinten.
We racen even door de Nollekensstraat.
Ook Kek is blij met Quinten zijn aanwezigheid en de hulp bij de zorg voor Snor!
En de alcoholvrije periode is bijna afgerond.
Vrijdagavond is het opstartvergadering van de nieuwe paddenoverzetactie.
Dan wordt de eerste Gageleer van het jaar gekraakt!
Voor de geïnteresseerden die de lente ook al voelen kriebelen:
http://us4.campaign-archive2.com/?u=5d20eed20e87f654b77d6d5d6&id=8a46c08d59&e=70b7efac3b
En, en, en, ... Snor heeft een deadline te halen: 5 augustus!
Maar daarover later meer...
