Vuurvliegjes!

Na een voormiddag boodschappen op de plaatselijke markt en in de enige mall van Bohol, wordt het een namiddag relaxen bij het zwembad.

De markt is een voedingsmarkt met heel veel vis, zeewier, groenten en fruit.

Alles wordt er aangevoerd in grote manden.

 

 

Hieronder een mand met ube ofte wateryam.

Kek is fan van ube ijs!

 

 

 

 

 

Na de markt, de mall...

In de mall is echt alles te vinden: Hollandse en Franse kazen, Spaanse hesp, wijnen van over de hele wereld, noedels en pasta, amerikaanse en aziatische sausen, soya producten, ... maar geen gewone witte en ongesuikerde yoghurt.

 

Gemotoriseerde tricycles en brommertjes zijn hier de favoriete verplaatsingsmiddelen!

Het hoogste registratienummer dat Kek hier gespot heeft is 2977. Dus er rijden er ongeveer 3000 rond!

Op de achterkant staat steeds een bijbelse spreuk!

 

Om 18 u vertrekken we om vuurvliegjes te spotten.

We gaan naar Maribojoc op de Abatan river.

Het is een avontuurlijke tocht over een vernielde brug die ze aan het heraanleggen zijn.

June en Fanny huurden een bootje en we gaan met twee begeleiders de rivier op!

Kek had verwacht hoogstens een paar vuurvliegjes te zien, maar sommige bomen zaten echt vol: flikkerende lichtjes.

Met de schitterende sterrenhemel er boven was het 'infinity fire flies'!

Het is echt het mooiste dat Kek in jaren gezien heeft!

Eliane maakte met haar goeie apparatuur onderstaand filmpje.

Filmpje!

De vliegjes komen af op bloeiende bomen en eten pollen.

Voor het afzetten van de eitjes hebben ze de modderige mangrove ondergrond nodig.

Island hopping

Na een rit van Tabiglaran over de brug naar het eiland Panglao, nemen we de Louisse Vincent voor een boottocht van anderhalf uur naar het eiland Balicasag.

Balicasag is het kleine rondje linksonder.

Het is volgens June een van de beste plekken om te snorkelen.

 

 June heeft alles op voorhand geregeld ( de boten, dragers, parking) en dat is pure luxe, natuurlijk!

Die boten met hun vreemde zijstukken, zijn net grote insecten op het wateroppervlak.

Kek vraag zich wel af waarom in zo'n zonnig land geen zonnepanelen gebruikt worden voor de boten.

 

 

 

 

 

Gewapend met een zwemvest en een snorkelbril aangepast aan Kek haar slechte ogen, doet ze een eerste snorkelervaring op.

Het is redelijk stresserend, maar dankzij de goede zorgen van een Filipino krijgt ze toch heel wat te zien:

van Nemo naar Kingfish, veel koralen, ongelooflijk kleurige vissen, een onderwaterklif met nog meer kleurrijke vissen...

Na het snorkelen doen we nog een vreemd eiland aan.

Het is geheel en al gewijd aan Padre Pio en het bijbelverhaal.

Je kunt er bootjes gebruiken om naar de taferelen in het water te gaan kijken en bomen en struiken staan en hangen vol met heiligenbeelden.

Het zit er ook vol met duiven met nesten. Ze hadden het beter Pigeon Island genoemd.

 

 

Terug in Panglao gaan we eten in The Bee Farm (Bee farm): pizza en salad en gember ijs in een cassave cup.

 

 

 

Het is pure luxe om een land te bezoeken met plaatselijke  mensen die alle organisatie op zich nemen!

'S avonds zijn we wel te moe om nog naar de vuurvliegjes te gaan kijken.

Morgen...

Drie dagen, vier luchthavens en dan KASAGPAN!

Schiphol, Dubai, Manilla (foto boarding desk) en Tagbilaran: 't zijn veel luchthavens in drie dagen...

Maar op Bohol worden we verwend in Kasagpan2, de resort van Fanny en June!

 

met een grote kamer met zicht op zee: de rustige Street of Cebu!

Met vistaco's en zoetzure vis met gember, cheveche, scampi, zoete mango, papaya, bananen, ...

We zwemmen in de infinity pool en in zee en drinken filipijns bier.

 

 

De eerste avond is het dollepret met Côte d'Or en herinneringen uit de studietijd...

 

Onze tweede dag is gevuld met de belangrijkste bezienswaardigheden van Bohol.

De Tarsiers oftewel de spookdiertjes zijn de kleinste, levende primaten. Er zijn twee reservaten waar we ze kunnen zien. Overdag bewegen ze amper en zo kan men bij elk te spotten diertje een medewerker zetten.

 

Door de aardbeving van 2013 vernielde kerken, het zijn er veel en de meeste zullen niet heropgebouwd worden.

De tweede oudste kerk van de Filipijnen, gebouwd uit koraalsteen, aaneengekit met eiwit zijn ze wel aan het renoveren.

We nemen kort een kijkje.

 

 

We passeren een hanenfokkerij onderweg naar de cruise op de Loboc river.

Niet te vatten dat die praktijk nog steeds in voege is.

 

De activiteit bij de Loboc river is een op en top toeristische river cruise met lunch, muziek en dans ...

 

 

We wandelen nog over de 'hanging bridge', een hachelijke onderneming voor lange mensen...

 

Daarna komen de Chocolate Hills aan de beurt. 

Een klim van 220 treden leidt naar een uitzichtplatform. 

We zijn er niet alleen en het is aanschuiven voor een goed plekske voor de foto.

Er zijn heel veel legendes (legende) over de Chocolate Hills, maar het zijn gewoon heel veel onbegroeide heuvels die in een bepaald seizoen chocoladebruin kleuren.

 

 

Onderweg ligt overal de rijstoogst te drogen, meestal langs de baan, maar soms tot het midden van de rijbaan.

We zijn heel blij terug aan te komen in het rustige Kasagpan, en sluiten de dag met nog een zwemsessie in de zee en een gezellig avondmaal!

Opnieuw op reis

De plannen zijn eerst redelijk vaag, maar worden gaandeweg concreter.

Wij, zijnde Eliane en Kek gaan een studiegenoot opzoeken in de Filipijnen!

Gedurende twee academiejaren begin jaren 70, kwam Fanny vanuit de Filipijnen plantkunde studeren aan de UGent.

Momenteel zijn de vluchten geboekt bij Emirates en hebben we een gevuld reisschema.

Fanny boekte onze binnenlandse vluchten en dat was een grote hulp!

We bezoeken Bohol, Coron, Palawan en Luzon, waarmee we een goed idee van het land moeten krijgen en ook nog voldoende tijd over houden om met Fanny door te brengen.

Het lijkt lang, 4 weken, maar je kunt er volgens andere reizigers gerust het dubbel van de tijd spenderen: zo'n groot land!

Kek is ondertussen ingeënt tegen hepatitis en buiktyphus, tetanus en polio, heeft malariapillen in huis en insectenwerend middel, en ze heeft een nieuwe reispas. 

Voor de Filipijnen moet een reispas nog 6 maand geldig zijn na vertrek.

Omdat we er niet meer dan 30 dagen blijven, hebben we geen visum nodig.

Het is geleden van oktober 2014 dat Kek nog een grote reis deed en er begint zich toch een beetje spanning op te bouwen.

Nog 5 keer slapen...

Weekend

Kek heeft een aantal bijzondere weekends achter de rug.

De reeks begint met een weekend in de Vlaamse Ardennen.

Na een weerzien met een studiegenoot, die meer dan 40 jaar uit het oog was, gaat het naar Ronse voor een repetitie in de Hermescrypte.

Met de juf en een gezellige medeblokfluitiste belanden we, op zoek naar een toilet, in café St Hermes.

's Anderendaags is er dan het middagconcert: Semper Dowland, Semper dolens.

De sfeer in Ronse is in niets te vergelijken met de sfeer in het Antwerpse...

Er volgt een logeerweekend in Schilde.

Omdat Viktor, Emiel en Lotte op maandag 6 februari een facultatieve vrije dag hebben, komen ze logeren.

Alles wordt uit de kast gehaald.

Lotte en Miel kamperen zelfs in de woonkamer.

Het derde weekend is 'ons' zeeweekend.

Omdat het net één jaar geleden is dat Snor gestorven is, gaan we met zijn allen wandelen aan zee.

Het was iets wat hij verreweg het liefste deed en gedurende zijn laatste jaar het meest gemist heeft.

De zee: vrolijk word je er misschien niet van, maar ze lucht alleszins op.

We beginnen ons samenzijn in Oostende, in Le Touquet op de dijk.

 Ze zijn er heel vriendelijk, de kinderen kunnen er spelen, ze weten wat veganistisch betekent, maar voor bijzonder of lekker moet je er niet naartoe.

Na een wandeling op de strekdam, 

gaan we onze kamers in de jeugdherberg in beslag nemen, 

gaan we in de bioshop Mordan eten kopen voor avondmaal en lunchpakket en ook nog langs de kringwinkel!

(Was voor Snor perfect geweest)

Op zondag staat de wandeling naar Blankenberge gepland. Het is koud, en nevelig maar droog.

We nemen de overzet naar Oosteroever.

(Een klassieker)

Dat is wel een beetje spannend.

In Bredene is het tijd voor een hapje. Onvoorstelbaar hoeveel snacks iedereen bij heeft.

Zoé scoort bij Viktor met honingbuisjes, de avond voordien meegenomen uit de Grote Post.

In Bredene nemen we afscheid van Gemma en Gilles, die met de kinderen huiswaarts keren.

Kek heeft zelden honger op een wandeling...

Dan gaat het verder richting Blankenberge...

We plannen onze middagpauze in De Haan, maar boterhammen eten in een zaak op de dijk is buiten de Haanse horeca gerekend!

Dan maar dicht bij elkaar kleumen in een windstil hoekje.

In elk geval hebben we veel bekijks vanuit de horecazaken aan de overkant.

(Herkenbare mizerie)

De Windhaan aan het einde van de dijk is open deze keer en het doet deugd om even op te warmen!

Ondertussen werd het vloed!

De zee is mooi, maar de tocht naar Wenduine moeizaam door het rule zand.

De laatste etappe trekken we de smalle strook duinbos in tussen het strand en de kustweg.

(Door alle wandelingen met Snor kent Kek veel alternatieven)

En dan komen we eindelijk in de Wullok aan, waar we bijna de enige gasten zijn.

(De Wullok was Snor zijn favoriet aan zee)

 De voorraden worden uit de auto gesleept, en we maken en eten heerlijke chili!

Het verlengde weekend wordt 's anderendaags afgesloten met een wandeling in de Uitkerkse polder en dan gaat het richting station voor de trein naar Gent.

De aanduidingen bij de Blankenbergse perrons stammen precies uit vervlogen tijden. 

Kek en Zoé gaan via de Plataan naar huis.

Meme fleurt helemaal op...