California

California
Limantour beach, Point Reyes

woensdag 28 juni 2017

Op stap met de Principaal

De naam van de organiserende vereniging klinkt alvast veelbelovend in Kek haar oren: de principalen vormen immers de klankbasis van een orgel.

Orgels zijn toch wel bij het beste dat de katholieke kerk ons gegeven heeft!
Kek kreeg haar liefde voor orgels van thuis mee. Huisvriend Herman Roelstraete en haar eigen vader lieten geen orgel passeren zonder er eens op te spelen.
Op vakantie werd er steevast aan kerkjes gestopt om naar orgels te kijken ...
Sinds wij naar de Harie in Oostduinkerke op vakantie gaan, kennen we ook de orgelbespelingen georganiseerd door het Veurnese 'Secreet'.
In Broechem, vlakbij huis, organiseert het Festival der Voorkempen ook regelmatig zeer gesmaakte orgelconcerten.
Orgels hebben altijd gefascineerd, getuige ook een
pinterest verzameling van ooit gehoorde orgels sinds Kek haar start op Pinterest.
Nochtans duurde het tot twee jaar geleden voor Kek zelf aan het orgelen ging op de muziekacademie.
Dat is tot op heden nog niet echt succesvol, maar het blijft zeker indrukwekkend hoe zo'n instrument een hele ruimte met klank kan vullen.

Kek schrijft voor de eerste keer in voor een uitstap met De Principaal en zondag 25 juni is het dan zo ver.
Met een NostalBus gaat het langs vier orgels voor telkens een kort concert.
Omdat Kek graag op tijd is, heeft ze weer een te grote marge genomen en moet er nog iets geconsumeerd worden in De Ton, vlakbij de P&R Gentbrugge waar de uitstap vertrekt (eigenlijk vooral geplast).
Ze hadden daar duidelijk nog nooit zo'n raar volk over de vloer gehad...



Stop 1:   Sint-Antonius Abtkerk van Meulestede

  
 

Het gaat hier om een klein orgel, een tweevoets, gebouwd door Pierre-Charles Van Peteghem. Van Peteghem is een van de orgelbouwers uit de legendarische Gentse familie. In de loop der tijden is er aan het orgel van Meulestede geprutst. Er is zelfs een organist geweest die er pijpen heeft uitgehaald. In 2011 werden de subsidies voor de restauratie goedgekeurd. De restauratie heeft 180.000 € gekost. Voor het grootste deel kwam dat geld van de Vlaamse overheid, de stad en de provincie.
Ingehuldigd in 2014, is het orgel momenteel een beschermd monument.
Het 'groot repertorium' kan hier niet gespeeld worden, maar het orgel heeft zeker een mooie klank, en een nachtegaaltje...
Het is moeilijk foto's maken van een kerk waar twee NostalBussen voor geparkeerd staan...
Bij de kerk een intrigerend ei!
Bedoeld al speelhuisje, maar duidelijk verloederd tot rook- en drankhol.


Stop 2: Sint-Jan Baptistkerk in Afsnee

De volgende drie orgels zijn allemaal Lovaert-orgels.
In Afsnee horen we Jan Van Impe op het viervoets orgel.

  

Stop 3: Sint-Martinuskerk in Sint-Martens-Latem

  

In deze kerk staat ook een heus handbellenkoor voor ons klaar!
Elke speler heeft twee, of drie bellen en moet die gebruiken telkens 'zijn' noot in de partituur voorkomt.
Zoveel concentratie zou Kek allicht niet kunnen opbrengen, maar het resultaat is wel mooi.

 


Stop 4: Sint-Aldegondiskerk te Deurle

't Is daar in Deurle net 'plechtige, heilige autowijding' geweest, vandaar de banners in de straten en de kerk.

 
 
 

Het oude orgel kreeg in 1992 een nieuwe mechaniek, met hergebruik van de oude Lovaert pijpen.
 Dit najaar wordt het 25jarig bestaan van het hernieuwde orgel gevierd.

En zijn de kerken tegenwoordig mee met hun tijd?
Wachtwoord: aldegondis!

 

 

maandag 26 juni 2017

Een zomerse, zondagse dag in juni

Bij gebrek aan tijd en woorden - eigenlijk hoeft er ook geen tekst bij -
 en om de indrukken toch niet verloren te laten gaan: een fotoverslag van een veel te korte zomerse zondag met veel grote en kleine kinderen en veel gezelligheid!
Zo mogen er meer zijn...

  
   
 
   
 
 
 
   
 
 
 

  

maandag 12 juni 2017

Een week...

Weer ging een week voorbij, een week waarin Kek heel wat moest trotseren!
Om te beginnen: Turnhout, de geboortestad van Snor.
Trotseren is natuurlijk een zwaar woord voor de leuke dag die ze met vrienden kon doorbrengen. Ze ontdekt er pal in het centrum een geweldige stadstuin met twee oeroude 'witte' kastanjes. 

 

De bomen hebben allebei groene blaren in hun kroon, maar de uitlopers op de stammen hebben witte blaren. Albinisme komt wel meer voor bij planten, maar dit is raar! Het fenomeen is hier ten huize nog steeds niet verklaard. Kek denkt dat het te wijten is aan een mutatie in het meristeem van de stam. Ze vindt er evenwel niet veel over terug op internet ...
Het blijft merkwaardig dat de twee bomen hetzelfde hebben. De mutatie moet dus al in het plantgoed gezeten hebben.
Ze ontdekt de herkomst van het stoomtreintje van het stadspark en herontdekt de Liereman.

 
 
  
 

De Liereman is mooi en uitgestrekt. Te zien aan de vele houten loopplanken is het er soms heel nat.
Nu is het er droog, zoals overal.
We zijn na de wandeling nog net op tijd om een Gageleer te drinken in het bezoekerscentrum.
Dat 'moet' als je tussen de gagel gewandeld hebt!
Turnhout is natuurlijk ook vol van herinneringen, niet alleen aan Snor, maar ook aan Bomma en Bompa.
Het is raar om 's avonds in het stadspark te gaan eten...

Verder overleeft ze het orgelexamen.
Het orgelexamen - ze noemen dat om de pil te verzachten een 'concertje' maar het blijft een examen - zorgt voor heel wat stress. De hele week bouwt die zich op, en alhoewel Kek weet dat zulke stress volkomen irrationeel is, kan ze er moeilijk mee om.
Examens voor volwassenen die een instrument willen leren bespelen, het is niet de beste manier om te evalueren.
Uiteindelijk valt alles nogal mee en is Kek lang niet de enige die 'broddelt' door de stress.

Ze overleeft de warmste zondag
met blote kinderen in de tuin, aqua-play en voetbal, en veel gezelligheid en lekkers, ...

 
 
 
 
 
  

Ze overwint haar afkeer van telefoneren naar officiële instanties en draait het nummer van de belastingdienst.
Er kwamen namelijk twee bundels voor de belastingaangifte aan, één voor de 'nalatenschap' en één voor Kek persoonlijk.
Na drie telefoons naar de Vlaamse belastingsdienst en evenveel versies van het invulverhaal, weet Kek nu ongeveer hoe ze het allemaal moet aanpakken. Vooral leert ze dat de ene ambtenaar de andere niet is en dat niemand alles weet.

Ze begraaft een dode rat...
Bij het bessenplukken vinden we aan de voet van een bessenstruik een dode rat. Verschietachtig en ook walgelijk vies, maar toch een teken dat het vergif zijn uitwerking begint te krijgen.
Onder het toeziend oog van Viktor, Miel en Lotte wordt de rat begraven.
Lotte vat het achteraf als volgt samen
'grote muis' 
'put gegraaft'
'zand erop'


Ze verzorgt een kat.
Harie is ziek, en oud. 
Of eerder heel oud - ze wordt deze zomer 18 jaar - en nu ook nog ziek.
We hopen elke dag dat ze beter wordt en zijn blij met elk klein teken dat het niet slechter gaat...

dinsdag 6 juni 2017

Crystal Ship meert weer aan in Oostende

Het is altijd fijn om zien dat goede initiatieven hernomen worden.
 We zijn heel blij met een tweede editie van The Crystal Ship in Oostende!
Geen idee wie de sponsors of financiers zijn, want de kunstenaars zullen wel door iemand betaald moeten worden? 
Het parcours is volledig gratis voor de bezoeker, en dus heel toegankelijk voor alle inwoners en toeristen! Omdat dit al de tweede uitgave is en de grote werken van vorig jaar ook nog aanwezig zijn, kom je op veel plekken in Oostende onverwacht een portie streetart tegen!

Logeren deed Kek eerder koninklijk, eerst in hotel Leopold, daarna samen met Margot in hotel Royal Astrid.
De kamers in de Leopold, het vroegere Mondo hotel, zijn wel zeer gehorig. Zowel straatlawaai als de TV in de aangrenzende kamer houden Kek uit haar slaap.
In Royal Astrid zijn de kamers ruim en goed geïsoleerd. We hebben een ijskastje en een vriendje ... 
Het hotel is eigenlijk te groot voor Kek, met een gigantische ontbijtzaal voor heel veel gasten.

 

Culinair is het deze keer niet zo succesvol in Oostende.
Het eten in Belle de jour is veel te zout en dat in de Grote Post is redelijk fantasieloos.
Kek kijkt ernaar uit om weer eens in de Graankorrel te kunnen gaan eten. We gaan alvast een kijkje nemen op hun nieuwe stek, het Mijnplein en tellen af naar 1 juli!

 

Het Crystal Ship gebeuren is toch echt een geweldig evenement. 
We worden op onze route doorheen Oostende verschillende keren aangesproken door locals, die de kunstwerken duidelijk ook kunnen waarderen!

Gewapend met een plan, dat duidelijk nauwkeuriger is dan dat van vorig jaar, en met de adressenlijst van de werken van de 'interventionisten', beginnen we onder een kraakblauwe lucht aan onze omzwervingen doorheen Oostende.

 

 

 

Kek leert in de Kapellestraat iets over drie sleutels die ze later nog op verschillende plekken terugziet...
De drie sleutels zijn de attributen van Sint Petrus, patroonheilige van de stad Oostende.

 

Een fragment uit een gigantische, kleurrijke werk van het Brusselse Hell'o Collective

 

Een werk van Nelio
Het zijn vlakken die op een manier zijn naam voorstellen en de kleuren zijn zo gekozen dat het werk opgaat in de omgeving.
Hij heeft natuurlijk ook wel wat geholpen door de onderkanten van de balkonnetjes mee een kleur te geven.
We zijn fan!

 

Naast de 'grote werken' is er ook, op verschillende plekken in de stad, werk van de zogenaamde 'interventionisten' te zien.
Jaune is een klassieker ondertussen, en sommige werkjes zijn echt leuk!

 
 

Van Cordal vinden we ongeveer de helft van de beeldjes terug en dat is al heel wat meer dan vorig jaar. 

 

Een ontdekking is Levalet!
Zijn ontwerpen zijn origineel en grappig.

 
  
 

C215 heeft ook werk om naar op zoek te gaan. 
Ze gaan een beetje op in de omgeving...

 
 

En Cosmo is er ook, natuurlijk...

 

Van de Middeleeuwse kasteelvrouwen en andere historische beelden van Outings projects zijn we niet zo'n fan.

 

's Avonds zien we van op de strekdam twee zeehondjes!

 
 

Allez, dat is er eentje, maar we zagen er twee!

Dag 2 gaan we met het Rode vierkant naar Oosteroever!
En zie! Zo mogelijk nog kraakblauweriger lucht...

 

 

Mooi werk van Phlegm en een oude bekende van Guido van Helten maken de oversteek al zeker de moeite!

 
 

Aan de spuikom heeft Axel Void zijn inspiratie gehaald bij een verhaal van een oude inwoonster.
In haar fotoalbum zit een foto van een afscheid van een goede vriendin, die kort nadien overleed.

 

Bué, waarvan trouwens ook kleine werkjes doorheen de stad te vinden zijn, maakte in zijn typische stijl een kleurrijke dierentuin.

 

En daar in Bredene zien we ook nog een Levalet, die jammer genoeg al wat aan het afbladderen is.

 

Na de middag bezoeken we een aantal afgelegen locaties met de auto.
Dit werk van Richy Lee Gordon is een ode aan de toevallige, anonieme voorbijganger.

 

We zijn onder de indruk van het schaduwspel op de blouse van deze dame.
Het is van de hand van de Argentijnse Hyuro.
De vrouw zou symbool staan voor de publieke opinie die Vlaanderen en Wallonië terug aaneen probeert te lijmen.

 

In Zandvoorde vinden we het werk van Wouter Persijn, winnaar van de talentenwedstrijd van The Crystal Ship.


In Oostende is er trouwens voortdurend en overal 'streetart' te vinden!
Niet in het minst de levende Jaune-figuurtjes...

 

Kijk, en je zal zien...

 
  
  
 
 

Dus, doe als Kek en Margot en reserveer een hotel, ga snel stadsplan met alle locaties halen op de toeristische dienst, vergeet de lijst van de adressen van de interventionisten niet te vragen en geniet van Streetart in Oostende!