Het was een heroïsche tocht
Daar in het uiterste West-Vlaanderen
Twee keer uitgesteld en uiteindelijk op de slechtst mogelijke moment gedaan:
de fotozoektocht van de wandelknooppunten in het Heuvelland
Koud en guur
Nat en slijkerig
Op en af
Zompig tot boven de wandelschoenen
Ijselijk glad
Wind en geen schuilplaatsen
Met een valpartij en verschillende bijna-valpartijen
Kek gelukkig mét de wandelstokken - dat helpt bij moeilijk begaanbaar terrein
Als we in Dranouter eindelijk een café/restaurant vinden om even op te warmen, durven we niet binnen wegens veel te vuil en verzopen.
Van de 12 foto's kunnen we er (slechts) 8 localiseren
De aandacht allicht teveel op de voeten
Een uitje zonder foto's ook want het was te hachelijk om in die heroïsche omstandigheden de nieuwe Sony steeds uit en terug in te pakken
Er waren nochtans heel veel gelegenheden...
De voeten na de wandeling
Het vervallen kosmos hotel bij de start/het eindpunt van de wandeling
We hebben een nachtje geboekt in de Hollemeersch en beginnen daar alvast met een paar tripel Bernardus tot het vat leeg is.
We warmen op onder een hete douche en proberen hun wietkroketten.
Ontbijt met twee groene spechten fouragerend in het gras en een mooi vergezicht
Omdat het op dag 2 nog steeds koud en nat is, beslissen we geen wandeling meer te doen,
maar langs Zillebeke terug te keren.
In het provinciedomein De Palingbeek staan ondertussen de 600000 beeldjes van het project CWXRM opgesteld.
Kek maakte ooit een beeldje in Watou, en hoopt dat nog ooit eens terug te zien.
Blijkbaar zal dat kunnen, eind 2018, als de installatie wordt opgeruimd.
En we hebben een echte primeur.
De laatste hand wordt gelegd voor de officiële opening 's anderendaags!
We kunnen er rondlopen zonder hordes andere bezoekers, maar met tientallen werknemers die de boel aan het afwerken zijn.
Een nieuw kunstwerk van Koen Vanmechelen - de initiatiefnemer van het CWXRM-project - staat aan het begin van de rondgang:
hij heeft er zijn ei gelegd.
Er is een tijdelijk parcours 'war poetry' met de luisterhoorns die ooit in Watou stonden.
Jan Moeyaert loopt er alles te controleren...
In de bomkraters krioelt het van de kikkers en padden!
De amfibieën hebben deze habitats duidelijk gekoloniseerd!
Het is de moeite, het Heuvelland en de land art installatie: ga ook eens wandelen en kijken, op een zonnige dag!
